[ad_1]
یکی از شگفت انگیزترین سوالاتی که شاید کمتر کسی به آن فکر کرده باشد این است: هرم بزرگ جیزه چند چهره دارد؟ اگر فکر می کنید پاسخ این سوال چهار است، باید بگوییم که اشتباه می کنید. این هرم آنقدر بزرگ است که نمی توان هندسه ساده ای به آن داد. آنچه در ادامه می خوانید نشان می دهد که این شاهکار معماری با ویژگی های پیچیده تری طراحی شده است که حتی امروزه نیز پس از قرن ها تحقیق هنوز تمامی رازهای آن را فاش نکرده است.
ساختار واقعی هرم: چهار وجه یا هشت وجه؟
به گفته یک پزشک، برخلاف تصور رایج که هرم بزرگ جیزه چهار وجهی است، این بنا در واقع دارای هشت وجه است. این کشف اولین بار در سال 1926 انجام شد. توسط یک خلبان بریتانیایی RAF به نام P. گروز (P. Groves) انجام شد. او هنگام پرواز بر فراز هرم، عکس های هوایی گرفت که انحنای ظریفی را در هر یک از چهره های اصلی هرم نشان می دهد.
این انحناها که از روی زمین قابل رویت نیستند باعث می شود هر یک از وجوه اصلی هرم به دو قسمت تقسیم شوند. این ویژگی منحصر به فرد که به “مقعر” معروف است، هرم بزرگ جیزه را از یک هرم ساده چهار وجهی به یک هرم هشت وجهی تبدیل کرد. بر اساس تحقیقات انجام شده توسط آکیو کاتو از دانشگاه کاناگاوا در ژاپن، این فرورفتگی از قاعده تا بالای هرم امتداد دارد و تنها از نمای هوایی یا با نور مناسب قابل مشاهده است.
چرا هرم بزرگ جیزه هشت ضلعی است؟
این ویژگی ساختاری بیش از یک انتخاب تزئینی یا دلخواه است. محققان بر این باورند که این فرورفتگی به دلایل مهندسی و برای افزایش پایداری هرم در برابر نیروهای طبیعی طراحی شده است. لایه های مایل به همراه پایه قوی، هرم را در برابر زلزله، فشار گرانشی و حتی طوفان های قوی مقاوم می کند.
بر اساس تحقیقات، هرم بزرگ جیزه در طول عمر 4500 ساله خود بیش از 500 بارندگی شدید را تجربه کرده است. در این شرایط، طبقات مایل با گذشت زمان فشرده تر و قوی تر می شوند، در حالی که طبقات کاملاً صاف در چنین شرایطی به تدریج ضعیف شده و دچار فرسایش می شوند. این طراحی هوشمندانه نشان می دهد که سازندگان هرم نه تنها به زیبایی ساختمان، بلکه به دوام و پایداری آن در طول زمان نیز توجه داشته اند.
آیا این طراحی عمدی بود؟
با وجود شگفتی های مهندسی هرم بزرگ جیزه، هنوز مشخص نیست که آیا ویژگی هشت وجهی آن عمدا طراحی شده است یا نتیجه خوشبختی محاسبات ساختاری است. برخی از راهروها و اتاقک های مهر و موم شده داخل هرم نشان می دهد که سازندگان در حین ساخت تغییراتی در طرح ایجاد کرده اند یا به دلیل ناپایداری قطعات را حذف کرده اند.
شواهد موجود نشان می دهد که این ویژگی ممکن است ترکیبی از خلاقیت و مهندسی باشد. اگرچه شواهدی وجود دارد که مصریان باستان بسیار دقیق بوده اند، اما برخی از این ویژگی ها ممکن است در طول زمان و به دلیل فشارها و شرایط محیطی در استحکام بنا نقش داشته باشند.
[ad_2]
